-
1 fremitus
frĕmĭtus, ūs, m. [id.], a dull, roaring sound, a rushing, resounding, murmuring, humming, snorting, loud noise (class.; syn.: crepitus, fremor, strepitus, stridor): omne sonabat Arbustum fremitu silvaï frondosaï, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 197 ed. Vahl.); cf. imbrium, id. ap. Serv. Verg. G. 1, 12 (Trag. v. 147 ib.):ad fluctum aiunt declamare solitum Demosthenem, ut fremitum assuesceret voce vincere,
Cic. Fin. 5, 2, 5:murmurantis maris,
id. Tusc. 5, 40, 116:aequoris,
Hor. C. 3, 27, 23; cf.:perfurit acri Cum fremitu, saevitque minaci murmure pontus,
Lucr. 1, 276:terrae,
Cic. Div. 1, 18, 35:simul eorum qui cum impedimentis veniebant, clamor fremitusque oriebatur,
Caes. B. G. 2, 24, 3; cf. id. ib. 4, 14, 3:ex nocturno fremitu,
id. ib. 5, 22, 1:fremitus egentium et motus quidam temerarius Graeculae contionis,
Cic. Fl. 10, 23; cf.:si displicuit sententia, fremitu aspernantur,
Tac. G. 11:dein fremitus increbruit,
Liv. 45, 1, 3:nos ab Carthagine fremitum castrorum Romanorum exaudimus,
id. 30, 30, 8:plausu fremituque virūm Consonat omne nemus,
Verg. A. 5, 148:victor plausuque volat fremituque secundo,
id. ib. 5, 338; cf.:boat caelum fremitu virūm,
Plaut. Am. 1, 1, 78:canentūm (with sonus and plausus),
Ov. Tr. 4, 2, 53:equorum,
neighing, Caes. B. C. 3, 38, 3; Verg. A. 11, 607; Tac. G. 10; cf.:hinnitusque equorum,
Liv. 2, 64, 11 fin.:(equus) fremitum patulis ubi naribus edit (corresp. to hinnitus and hinnire),
Lucr. 5, 1076:canis,
growling, Col. 7, 12, 3:leonum,
Val. Fl. 3, 237:tigris,
Plin. 8, 18, 25, § 66:inconditus vituli marini,
id. 9, 13, 15, § 41:(apum),
Verg. G. 4, 216.—In plur.:rapidi,
Lucr. 5, 1193; so id. 6, 199; 270; 289;410: fremitus iraeque leonum,
Val. Fl. 3, 237:virorum,
id. 6, 232:Demosthenes... consuescebat contionum fremitus non expavescere,
Quint. 10, 3, 30. -
2 fremitus
fremitus ūs, m [FREM-], a rushing, resounding, murmuring, humming, loud noise: Afrorum fremitu terrere me: maris: eorum, qui veniebant, Cs.: ex nocturno fremitu, Cs.: si displicuit sententia, fremitu aspernantur, Ta.: fremitu virūm Consonat nemus, V.: frementis Verba volgi, O.: equorum, neighing, L.: (apum), humming, V.* * *Ifremita, fremitum ADJroaring, noisy; shouting, raging, growling, snorting, howlingIIroar, loud noise; shouting; resounding; rushing, murmuring, humming; growl -
3 fremō
fremō uī, —, ere [FREM-], to roar, resound, growl, murmur, rage, snort, howl: (venti) Circum claustra fremunt, V.: saxa concita murali Tormento, whiz, V.: Laetitiā ludisque viae, resound, V.: leo Ore, V.: equus, neighs, V.: fremant omnes licet, mutter: magno circum clamore, applauded, V.: animis, V.: Stabat acerba fremens Aeneas, V.: rumor de tibicine Fremit in theatro, Ph.— To murmur at, grumble because of, complain loudly of: consulatum sibi ereptum: uno omnes eadem ore fremebant, V.: alqd, L., H.— To demand angrily, cry threateningly: Arma amens fremit, V.: Pedum delendum, L.* * *fremere, fremui, fremitus Vroar; growl; rage; murmur, clamor for -
4 horrisonus
horrisonus adj. [horror+SON-], resounding terribly: fretum, C. poët.: fremitus, V.* * *horrisona, horrisonum ADJ -
5 strepitus
strepitus ūs, m [strepo], a confused noise, din, clash, crash, rustle, rattle, clatter, murmur: strepitus, fremitus, clamor tonitruum: ingens Valvarum, H.: rotarum, Cs.: neque decretum exaudiri prae strepitu et clamore poterat, L.: concursus hominum forique strepitus: canis, sollicitum animal ad nocturnos strepitūs, L.—Of music, a sound: citharae, H.: testudinis aureae, H.* * *noise, racket; sound; din, crash, uproar -
6 ardesco
ardesco, arsi, 3, v. inch. [ardeo], to take fire, to kindle, to be inflamed (mostly poet. or in post-Aug. prose; not in Cic.; while exardesco is very freq.), lit. and trop.I.Lit.:II.ut omnia motu Percalefacta vides ardescere,
Lucr. 6, 178:ardescunt caelestia templa,
id. 6, 670:ne longus ardesceret axis,
Ov. M. 1, 255; Plin. 37, 3, 12, § 51.—Trop., to gleam, glitter.A.Of rays of light:B.fulmineis ardescunt ignibus undae,
Ov. M. 11, 523.—Of the gleaming of a sword:C.pugionem in mucronem ardescere jussit,
Tac. A. 15, 54.—Most freq. of the passions, to be inflamed, become more intense, increase in violence:ardescere dirā cuppedine,
Lucr. 4, 1090; so id. 5, 897:in iras,
Ov. M. 5, 41 (cf. Verg. A. 7, 445: exarsit in iras, and Luc. 3, 134:accensus in iram): in nuptias incestas,
Tac. A. 11, 25:ardescit tuendo,
Verg. A. 1, 713:stimulo ardescit,
Plin. 8, 45, 70, § 181:quibus haec rabies auctoribus arsit,
Luc. 5, 359.—So, absol.:fremitus ardescit equorum,
Verg. A. 11, 607:ardescente pugnā,
Tac. H. 5, 18: in labiis ejus ignis ardescit, * Vulg. Prov. 16, 27. -
7 concieo
con-cĭĕo, cīvi, cĭtum, 2 (from the access. form concĭo, īre:I.concit,
Lucr. 6, 410:concibant,
Tac. H. 5, 19:conciret,
id. A. 11, 19:concirent,
id. ib. 3, 38 fin.:concire,
id. ib. 3, 40;12, 15: conciri,
Liv. 25, 27, 9:concīta,
Lucr. 2, 267; Val. Fl. 2, 460; Luc. 5, 597; cf. cieo and the other compounds), [p. 399] v. a., to urge, bring, or assemble together, by exciting or rousing, to collect:cum perturbatione commovere,
Non. p. 90, 7 (freq. in the ante-class. and post-Aug. per., esp. in Lucr. and Tac.; in Quint. and in Hor. perh. only once in part. perf.; v. under II. A.; not in Cic.).Prop.: populum, Pac. ap. Non. p. 90, 12 (Trag. Rel. v. 141 Rib.); cf.:b.homines miraculo rei novae,
Liv. 1, 59, 3:exercitum ex totā insulā,
id. 25, 27, 9:multitudinem ad se,
id. 1, 8, 5:ad arma,
Vell. 2, 74:donis auxilia concibant,
Tac. H. 5, 19:remotos populos,
id. A. 3, 38:propiores Gallos,
id. ib. 3, 40:nunc concienda plebs,
Liv. 4, 55, 3 al. —Of inanim. and abstr. objects, to move violently, to shake, stir up:II.cur (Juppiter) tenebras et fremitus et murmura concit?
Lucr. 6, 410:quendam aestum,
id. 6, 826:concitus imbribus amnis,
Ov. M. 3, 79; cf.:(verba) quae mare turbatum, quae concita flumina sistant,
id. ib. 7, 154:navis concita,
id. ib. 4, 706:murali concita Tormento saxa,
Verg. A. 12, 921:mors concita ob cruciatus,
hastened, Plin. 25, 3, 7, § 23 (Sillig, conscita):fulmina et tonitrus,
Sil. 12, 611.—Trop.A.To rouse, excite, stir up, provoke:B.hostem,
Tac. A. 11, 19; cf.:Mela accusatorem concivit Fabium,
id. ib. 16, 17.—Esp. in part. perf.:immani concitus irā,
Verg. A. 9, 694; cf. Ov. M. 7, 413:Aonio concita Baccha deo,
id. A. A. 1, 312; cf.: pulso Thyias concita tympano, * Hor. C. 3, 15, 10:divino concita motu,
inspired, Ov. M. 6, 158; cf. id. ib. 3, 711:mater (corresp. with male sana),
id. ib. 4, 519: (mater) fraude aliquorum concita (sc. in filium), * Quint. 11, 1, 65; cf.:concita dea,
enraged, Sil. 2, 543:conciti per largitionem veterani,
Tac. A. 1, 10.—To excite, produce, cause action, passion, disquiet, evil, etc. (the flg. taken from the agitated sea; cf. strages, Att. ap. Non. p. 90, 9; Trag. Rel. v. 399 Rib.; cf. also Plaut. Merc. 5, 2, 36, and id. Trin. 2, 3, 8):uxori turbas,
Plaut. Am. 1, 2, 14; Ter. Heaut. 5, 2, 17:tantum mali,
Plaut. Men. 5, 5, 4; Afran. ap. Non. p. 90, 10:hanc iram,
Ter. Hec. 3, 1, 33:seditionem,
Tac. A. 14, 17:varios motus animorum,
id. H. 1, 4 et saep. -
8 currulis
currūlis, e, adj. [currus], of or belonging to a chariot, or a chariot-race:rabies equorum (post-class. and rare),
App. M. 9, p. 221:strepitus (opp. equester fremitus),
Fronto Ep. 3 Mai; cf. curulis. -
9 fremor
frĕmor, ōris, m. [fremo], a low roaring, rushing, murmuring ( poet. and in postclass. prose for fremitus): arma sonant, fremor oritur, Poët. ap. Varr. L. L. 6, § 67 Müll.:variusque per ora cucurrit Ausonidūm fremor,
Verg. A. 11, 297; Arn. 1, 32.— In plur.:leonum indignati fremores,
App. Flor. p. 358, 4. -
10 fulgur
fulgur (also in the nom. FVLGVS, acc. to Fest. s. v. fulgere, p. 92 fin. Müll. N. cr.), ŭris, n. [fulgeo], flashing lightning, lightning.I.Prop. (=splendor fulminis, opp. fulmen, a thunderbolt):II.fulgur, ignis qui coruscat fulmine,
Non. 5, 33:eodem modo fit fulgur, quod tantum splendet, et fulmen, quod incendit... fulmen est fulgur intentum,
Sen. Q. N. 2, 57, 3:nimbi immixtaque fulgura ventis,
Ov. M. 3, 300:credas et rapidum Aetnaeo fulgur ab igne jaci,
id. F. 1, 574:passim fremitus et fulgura fiunt,
Lucr. 6, 270:CAELI FVLGVRA REGIONIBVS RATIS TEMPERANTO,
Cic. Leg. 2, 8, 21:de fulgurum vi dubitare,
id. Div. 1, 10, 16; cf.:fulgura interpretantes,
id. ib. 1, 6, 12; cf.also: consultus de fulgure haruspex,
Suet. Dom. 16; Tac. A. 15, 47 al.:tonitrua et fulgura paulo infirmius expavescebat,
Suet. Aug. 90; cf. id. Calig. 51:qui ad omnia fulgura pallent,
Juv. 13, 223:tonitruque et fulgure terruit orbem,
Ov. M. 14, 817:dium fulgur appellabant diurnum, quod putabant Jovis, ut nocturnum Summani,
Fest. p. 75 Müll.; cf.:provorsum fulgur appellatur, quod ignoratur noctu an interdiu sit factum,
Fest. p. 229 Müll. N. cr. —Transf.A.For fulmen, a lightning-flash that descends and strikes, a thunder-bolt (not in class. prose):2.feriunt summos fulgura montes,
Hor. C. 2, 10, 12; Lucr. 6, 391:caelo ceciderunt plura sereno fulgura,
Verg. G. 1, 488.—In partic., in relig. lang.: condere fulgur, to bury a thing struck by lightning:B.aliquis senior, qui publica fulgura condit,
Juv. 6, 586:‡ fulgur conditum,
Inscr. Orell. 2482; cf. Luc. 1, 606.—For fulgor, brightness, splendor ( poet. and very rare):solis,
Lucr. 2, 164; so,flammaï,
id. 1, 725; cf.:nictantia flammae,
id. 6, 182:clarae coruscis Fulguribus tedae,
id. 5, 297:galeae,
Claud. Cons. Hon. 3, 31. -
11 horrisonus
horrĭsŏnus, a, um, adj. [horreo-sonus], sounding dreadfully, that makes a horrid sound ( poet.): fretum, Cic. poët. Tusc. 2, 10, 23; cf.flatus,
Luc. 2, 455:fragor,
Lucr. 5, 109:fremitus,
Verg. A. 9, 55:cardo,
id. ib. 6, 573:buxus,
Val. Fl. 2, 584:flagellum,
id. 7, 149. -
12 incresco
I.Lit.:B.non taedia animalium capillis increscunt,
do not grow in the hair, Plin. 28, 11, 46, § 163. —In gen., to grow, increase:II.lacrimis quoque flumina dicunt Increvisse suis,
Ov. M. 11, 48:maxime cibo eget, qui increscit,
Cels. 1, 3:ne cum increverint (arbores),
Col. 3, 21.—Trop.A. B.In gen., to increase, augment:morbus increscit,
Cels. 3, 2:dolor,
Sen. Med. 951:audacia,
Liv. 1, 33, 8:certamen,
id. 10, 5, 2:fremitus,
id. 45, 1, 3:increscere et invalescere sententiam,
Dig. 33, 7, 12.— Rhet., to advance from weaker to stronger expressions:hoc genus increscit,
Quint. 8, 4, 2. -
13 insurgo
in-surgo, surrexi, rectum, 3, v. n.I.To rise upon, to rise up or to: insurgite remis, rise on your oars, i. e. ply your oars vigorously, Verg. A. 3, 560; 3, 207; 5, 189; so,(β).remis insurgitur,
Val. Fl. 2, 14:insurgit transtris,
id. ib. 1, 450:nigro glomerari pulvere nubem Prospiciunt Teucri, ac tenebras insurgere campis,
Verg. A. 9, 33:sibilat insurgens capiti,
raising its head, Sil. 10, 546.—With acc.:II.jugum (i. q. in jugum),
App. M. 1, p. 103.—To raise one ' s self, to rise, mount:B.insurgat Aquilo,
Hor. Epod. 10, 7:si forte prolapsus est, attolli et insurgere haud licitum,
Tac. G. 39, 8:altior insurgens et cursu concitus heros,
Verg. A. 12, 902:et (serpens) sibilat ore, Arduus insurgens,
id. ib. 11, 755:acuta silex Speluncae dorso insurgens,
id. ib. 8, 233:inde colles insurgunt,
Liv. 22, 4, 2:pone tergum insurgebat silva,
Tac. A. 2, 16; so in fight, to rise for a blow:ostendit dextram insurgens Entellus,
Verg. A. 5, 443:altior,
Sil. 5, 294. —Transf.1.To rise, grow in power: insurgere regnis alicujus, to rise against, i. e. to aim at seizing one ' s kingdom, Ov. M. 9, 444:2.Caesar insurgere paulatim,
Tac. A. 1, 2:Romanas opes insurgere,
id. ib. 11, 16. —Of waters, floods:3.vastius insurgens decimae ruit impetus undae,
Ov. M. 11, 530: Atax usque eo solitus insurgere, ut se ipse non capiat, Mel. 2, 6, 6.—To arise:4.insurgunt fremitus,
Val. Fl. 2, 82. —To rise up, to rouse or bestir one ' s self:5.invigilare publicis utilitatibus et insurgere,
Plin. Pan. 66, 2.—Of speech, to rise above the level of ordinary language, to become sublime:Horatius insurgit aliquando,
Quint. 10, 1, 96:augeri debent sententiae, et insurgere,
id. 9, 4, 23:haec sunt, quibus mens pariter et oratio insurgant,
id. 12, 2, 28; id. 11, 3, 13. -
14 marinus
mărīnus, a, um, adj. [mare], of or belonging to the sea, sea-, marine (class.):marini terrenique umores,
Cic. N. D. 2, 16, 43:aestus,
id. Div. 2, 14, 34:fremitus,
Verg. G. 2, 160:naves,
sea-ships, Dig. 50, 5, 3: mustela, Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduphag. p. 166 Vahl.):Nympha,
Cat. 64, 16:Venus,
sea-born, Hor. C. 3, 26, 5:ros,
rosemary, id. ib. 3, 23, 15:vituli,
sea-calves, Juv. 3, 238:morsus,
of sea-water, Plin. 36, 26, 65, § 191. — Neutr. absol.:terrenum differt a marino,
i. e. that which is produced by the sea, Quint. 5, 10, 61. -
15 murmur
murmur, ŭris, n. (m.: murmur fit verus, Varr. ap. Non. 214, 14) [Sanscr. marmara, susurrus, murmur, and the Greek mormurô and murmurô], a murmur, murmuring; a humming, roaring, growling, grumbling; a rushing, crashing, etc. (class.;syn.: fremitus, strepitus, fragor, stridor, susurrus): murmur populi,
Liv. 45, 1: serpitque per agmina murmur. Verg. A. 12, 239:quanto porrexit murmure panem,
Juv. 5, 67.—Of prayer, a low, indistinct tone:quos ubi placavit precibus et murmure longo,
Ov. M. 7, 251; Juv. 10, 290.—Of the humming of bees:strepit omnis murmure campus,
Verg. A. 6, 709.—Of the roar of a lion, Mart. 8, 55, 1;of the tiger: tigridis Hyrcanae jejunum murmur,
Stat. Th. 12, 170.—Of inanimate things, a murmur, roar, rushing, crashing, crash, rumbling:nam et odor urbanitatis, et mollitudo humanitatis, et murmur maris, et dulcedo orationis sunt ducta a ceteris sensibus,
Cic. de Or. 3, 40, 161:dare,
to roar, Lucr. 6, 142:magno misceri murmure caelum,
Verg. A. 4, 160:ventosum,
the rushing wind, id. E. 9, 58.—Of thunder:exanimes primo murmure caeli,
Juv. 13, 224.—Of a volcanic mountain:Aetnaei verticis,
Suet. Calig. 51.—Of an earthquake, a roaring, rumbling:praecedit sonus, alias murmuri similis, alias mugitibus, aut clamori humano, armorumve pulsantium fragori,
Plin. 2, 80, 82, § 193.—Of wind-instruments:cornuum,
the sound, Hor. C. 2, 1, 17: inflati buxi, of the tibia, Ov. M. 14, 537:aurium,
a singing in the ears, Plin. 28, 7, 21, § 75 (Jahn, animalia).— Trop.:contemnere murmura famae,
Prop. 2, 5, 29; of a muttering, rebellious murmur:contra Dominum,
Vulg. Exod. 16, 7; id. Act. 6, 1. -
16 Pisa
1.pīsa, ae, v. pisum.2.Pīsa, ae, and, less freq., Pīsae, ārum, f., = Pisa, a city of Elis, on the Alphēus, near which the Olympic games were celebrated:B.aut Alphea rotis praelabi flumina Pisae,
Verg. G. 3, 180:Pisa,
Ov. Ib. 327; Stat. Th. 4, 238:Pisae Oenomai,
Mel. 2, 3, 4.—Hence, Pīsaeus, a, um, adj., of or belonging to Pisa, Pisœan:Arethusa, so called because, acc. to the myth, it rose in Elis,
Ov. M. 5, 409:hasta,
of Oenomăus, king of Elis, id. Am. 3, 2, 15:Pisaeā lege trementem currere et Oenomai fremitus audire sequentis,
i. e. the law by which any one who demanded Hippodamia in marriage, was compelled to contend in the chariot-race with her father Oenomaus, and, if defeated, was put to death, Stat. S. 1, 2, 41:Pisaeique tori legem,
Nemes. Cyn. 23:Pisaeae ramus olivae,
Juv. 13, 99: praemia, prizes, Att. ap. Prisc. p. 698 P.:annus,
in which the Olympic games took place, Stat. S. 1, 3, 8; id. Th. 1, 421: ebur Pisaeo pollice rasum, by the hand which wrought the Olympic Jove, i. e. that of Phidias, id. S. 4, 6, 29.— -
17 pisa
1.pīsa, ae, v. pisum.2.Pīsa, ae, and, less freq., Pīsae, ārum, f., = Pisa, a city of Elis, on the Alphēus, near which the Olympic games were celebrated:B.aut Alphea rotis praelabi flumina Pisae,
Verg. G. 3, 180:Pisa,
Ov. Ib. 327; Stat. Th. 4, 238:Pisae Oenomai,
Mel. 2, 3, 4.—Hence, Pīsaeus, a, um, adj., of or belonging to Pisa, Pisœan:Arethusa, so called because, acc. to the myth, it rose in Elis,
Ov. M. 5, 409:hasta,
of Oenomăus, king of Elis, id. Am. 3, 2, 15:Pisaeā lege trementem currere et Oenomai fremitus audire sequentis,
i. e. the law by which any one who demanded Hippodamia in marriage, was compelled to contend in the chariot-race with her father Oenomaus, and, if defeated, was put to death, Stat. S. 1, 2, 41:Pisaeique tori legem,
Nemes. Cyn. 23:Pisaeae ramus olivae,
Juv. 13, 99: praemia, prizes, Att. ap. Prisc. p. 698 P.:annus,
in which the Olympic games took place, Stat. S. 1, 3, 8; id. Th. 1, 421: ebur Pisaeo pollice rasum, by the hand which wrought the Olympic Jove, i. e. that of Phidias, id. S. 4, 6, 29.— -
18 Pisaea
1.pīsa, ae, v. pisum.2.Pīsa, ae, and, less freq., Pīsae, ārum, f., = Pisa, a city of Elis, on the Alphēus, near which the Olympic games were celebrated:B.aut Alphea rotis praelabi flumina Pisae,
Verg. G. 3, 180:Pisa,
Ov. Ib. 327; Stat. Th. 4, 238:Pisae Oenomai,
Mel. 2, 3, 4.—Hence, Pīsaeus, a, um, adj., of or belonging to Pisa, Pisœan:Arethusa, so called because, acc. to the myth, it rose in Elis,
Ov. M. 5, 409:hasta,
of Oenomăus, king of Elis, id. Am. 3, 2, 15:Pisaeā lege trementem currere et Oenomai fremitus audire sequentis,
i. e. the law by which any one who demanded Hippodamia in marriage, was compelled to contend in the chariot-race with her father Oenomaus, and, if defeated, was put to death, Stat. S. 1, 2, 41:Pisaeique tori legem,
Nemes. Cyn. 23:Pisaeae ramus olivae,
Juv. 13, 99: praemia, prizes, Att. ap. Prisc. p. 698 P.:annus,
in which the Olympic games took place, Stat. S. 1, 3, 8; id. Th. 1, 421: ebur Pisaeo pollice rasum, by the hand which wrought the Olympic Jove, i. e. that of Phidias, id. S. 4, 6, 29.— -
19 Pisaeus
1.pīsa, ae, v. pisum.2.Pīsa, ae, and, less freq., Pīsae, ārum, f., = Pisa, a city of Elis, on the Alphēus, near which the Olympic games were celebrated:B.aut Alphea rotis praelabi flumina Pisae,
Verg. G. 3, 180:Pisa,
Ov. Ib. 327; Stat. Th. 4, 238:Pisae Oenomai,
Mel. 2, 3, 4.—Hence, Pīsaeus, a, um, adj., of or belonging to Pisa, Pisœan:Arethusa, so called because, acc. to the myth, it rose in Elis,
Ov. M. 5, 409:hasta,
of Oenomăus, king of Elis, id. Am. 3, 2, 15:Pisaeā lege trementem currere et Oenomai fremitus audire sequentis,
i. e. the law by which any one who demanded Hippodamia in marriage, was compelled to contend in the chariot-race with her father Oenomaus, and, if defeated, was put to death, Stat. S. 1, 2, 41:Pisaeique tori legem,
Nemes. Cyn. 23:Pisaeae ramus olivae,
Juv. 13, 99: praemia, prizes, Att. ap. Prisc. p. 698 P.:annus,
in which the Olympic games took place, Stat. S. 1, 3, 8; id. Th. 1, 421: ebur Pisaeo pollice rasum, by the hand which wrought the Olympic Jove, i. e. that of Phidias, id. S. 4, 6, 29.— -
20 strepitus
strĕpĭtus, ūs ( gen. strepiti, Enn. ap. Non. 490, 8; or Trag. v. 205 Vahl.), m. [strepo].I.Lit., a (wild, confused) noise, din of any kind; a clashing, crashing, rustling, rattling, clattering, clanking, rumbling, etc. (class. and very freq.; cf.: crepitus, stridor, fragor): strepitus, fremitus, clamor tonitruum, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; cf.:II.strepitus, crepitus, sonitus, tonitrus,
Plaut. Am. 5, 1, 10: molarum strepitus, Enn. ap. Non. 506, 3 (Com. v. 7 Vahl.):fluminum,
Cic. Leg. 1, 7, 21:strepitu nullo clam reserare fores,
Tib. 1, 8, 60; so,ingens valvarum,
Hor. S. 2, 6, 112:audis quo strepitu janua remugiat,
id. C. 3, 10, 5:rotarum,
Caes. B. G. 4, 33; Hor. Ep. 1, 17, 7:obscenus, i. e. ventris,
Petr. 117 et saep.:comitum conventus, strepitus, clamor mulierum Fecere, ut, etc., Ter. Hec. prol. alt. 27: non strepitu, sed maximo clamore,
Cic. Verr. 1, 15, 45 (cf. id. Agr. 3, 1, 2):inde fragore gravi strepitus loca terret,
Ov. M. 11, 365:prae strepitu et clamore,
Liv. 2, 27, 8:magno cum strepitu ac tumultu castris egressi,
Caes. B. G. 2, 11; so (with tumultus) id. ib. 6, 7, 8; Cic. Att. 13, 48, 1:concursus hominum forique strepitus,
id. Brut. 92, 317:Romae,
Hor. C. 3, 29, 12:inter strepitum tot bellorum,
Liv. 4, 1, 5; cf.:sententiarum vanissimus strepitus,
Petr. 1, 2.—In plur.:canis, sollicitum animal ad nocturnos strepitus,
Liv. 5, 47, 3:vino, strepitibus clamoribusque nocturnis attoniti,
id. 39, 15, 9.—Poet., transf., a (measured, regular) sound:citharae,
Hor. Ep. 1, 2, 31:testudinis aureae,
id. C. 4, 3, 18:tibicinae,
id. Ep. 1, 14, 26.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Fremitus — is a palpable vibration on the human body. In common medical usage, it usually refers to (tactile) vocal fremitus, although there are several other types.Bronchial fremitusSee rhonchal fremitus below.Hepatic fremitusHepatic fremitus is a… … Wikipedia
Fremitus — [lateinisch »Rauschen«, »Tönen«] der, , fühlbares Vibrieren der Brust oder Bauchwand durch Fortleitung von Rasselgeräuschen bei Bronchialerkrankungen (Fremitus bronchialis); auch die (normale) Begleitschwingung des Lungengewebes (Fremitus… … Universal-Lexikon
Fremitus — Frem i*tus, n., sing. & pl. [L., a murmuring, roaring.] (Med.) Palpable vibration or thrill; as, the rhonchial fremitus. [Webster 1913 Suppl.] … The Collaborative International Dictionary of English
FREMITUS — leoni proprius. Plin. l. 8. c. 16. Ubi saevit in viros, prius quam in feminas, fremit, Virg. Aen. l. 9. v. 341. l. 12. v. 8. Fremit ore cruento, Lucan. Civ. Bell. l. 1. v. 209. vasto et grave murmur hiatu Infremuit. Senec. in Oedipo, Act. 1.… … Hofmann J. Lexicon universale
Fremĭtus — (lat.), das fast unsichtbare Erzittern des Körpers u. der Glieder, ein Begleiter der Fieberfröstelns … Pierer's Universal-Lexikon
Fremĭtus — (lat., »Schwirren«), s. Pektoralfremitus … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Fremitus — Fremitus, lat., das Erzittern des Körpers, z.B. bei Fieberschauern … Herders Conversations-Lexikon
fremitus — frèmitus m DEFINICIJA med. titranje koje se osjeti pod dlanom položenim na prsa prilikom govora ETIMOLOGIJA lat.: huk, tutnjava, žamor … Hrvatski jezični portal
fremitus — [frem′i təs] n. [ModL < L, a roaring < fremere, to roar < IE base * bherem , to murmur > Welsh brefu, to bray, Ger brummen, to grumble] Med. a vibration, esp. one felt in palpation of the chest … English World dictionary
fremitus — A vibration imparted to the hand resting on the chest or other part of the body. SEE ALSO: thrill. [L. a dull roaring sound, fr. fremo, pp. itus, to roar, resound] bronchial f. adventitious pulmonary sounds or … Medical dictionary
fremitus — n. vibrations or tremors in a part of the body, detected by feeling with the fingers or hand (palpation) or by listening (auscultation). The term is most commonly applied to vibrations perceived through the chest when a patient breathes, speaks… … The new mediacal dictionary